Dagboek (3) Piet Beelen Vierdaagse Nijmegen 2019: Dag 2 de dag van Wijchen, de roze woensdag. (foto's)

van zijn zoon Sjoerd, dochter Jenny en vrienden Jaap en Ronald, zij gaan gezamenlijk in speciaal gesponsorde BON-shirts...... (en daarnaast met nog 47.000 andere deelnemers) de dagelijkse tocht van 50/40/30 km lopen.

Dagboek (3): Dag 2 de dag van Wijchen, de roze woensdag.

Om 03.00 uur laat de wekker ons duidelijk merken dat we lang genoeg geslapen hebben. Op routine handelen we de broodsmeer, tandenpoets en volladen van de heuptassen af en vertrekken we richting Wedren. Wederom een redelijke temperatuur waardoor we niet hoeven te sjouwen met jackjes en truien.

De Wedren is al goed gevuld als we een kopje koffie scoren en in de rij plaats nemen. Op de tweede dag is er altijd veel bravoure en kan je de sterkste verhalen horen. De mannen om ons heen wedijveren over het aantal meters tape dat ze geplakt hebben en het indrukwekkende aantal paracetamol dat geslikt is. Tot nu toe zijn wij nog niet in de tape gegaan en hebben we ons karakter de voorkeur gegeven boven de chemische hulpmiddeltjes.

De start gaat lekker soepel, meteen rechtsaf door de hordes studenten die er op de 2e dag meer zin in hebben, gisteren moest men nog een beetje op gang komen. Het voordeel is dat we meteen vaart kunnen maken, de benen zijn goed en Ronald moet vanavond naar de diploma-uitreiking van zoon Wouter, belangrijk dus hij moet op tijd in de auto zitten, het is vandaag dus wel gezellig maar de tijddruk speelt wel mee!

Stad uit is een mooie route langs het Radboud met lekkere ruime wegen. Het blijft een prachtig gezicht om de mensenmassa tegen een brug op te zien lopen over de volle breedte van de weg. We maken tempo en al kletsend lopen we via een feestend Alverna richting de 1e doorkomst in Wijchen waar we Fred vd Ploeg zien staan bij een water tappunt.

Fred loopt met zijn 2 zonen Hans en Tom de 50 (Hans is 2 jaar geleden met Sjoerd en mij meegelopen op de laatste dag en heeft bewezen een bikkel te zijn), normaal gesproken is Fred een 40 loper met zijn UNIFIL veteranen groep, wel met de vereiste 10 kilo bepakking natuurlijk. Op de vraag of de 50 bevalt krijg ik een volmondig nee maar het is natuurlijk wel heel bijzonder om dit met je zoons te kunnen doen, wie weet krijgt dochter Kirsten ook nog de kriebels en lopen ze volgend jaar met zijn vieren!

Na Wijchen, tref ik collega Richard die samen met zijn oudere broer de 50 loopt, lekker even een verstrooiend praatje waardoor we zo maar op 20 kilometer in Balgoy zijn waar de 1e stop gepland is, lekker soepje, broodje ei en wat muzikale verpozing waarbij ik in eerdere edities al eens iets gezegd heb over een afwezige dirigent. De kapel heeft zeg maar alles in zich om zich nog te verbeteren! Maakt niet uit, we genieten met volle teugen.

De dijk naar Niftrik wacht, altijd een saai maar mooi stuk. Sjoerd en ik zetten de turbo erop en in recordtijd slechten we de dijk en de nog saaiere polderweg terug naar Wijchen. Op de dijk spreken we nog even Peter vd Burg (hij van de Passie) die goed in vorm is, wat kleine blaartjes maar niets wat hem belet om lekker door te lopen.

In Wijchen is het feest in het kwadraat, de zon is ondertussen gaan schijnen en het centrum lijkt uit elkaar te knallen! Overal schalt muziek uit de boxen en het bier vloeit al rijkelijk, net als het water uit de tuinslangen trouwens. We lopen het centrum door en missen wederom wethouder Sjaak van den Berg op het bordes, ondanks deze teleurstelling lassen we de 2e stop in.

Jenny komt ook al in de buurt, zij heeft wat vertraging omdat ze een blaar heeft laten prikken bij een NS post die de wandelende machinisten en conducteurs verzorgt, Jenny oogt fris en heeft een prima dagje. Met een gerust hart kunnen wij dus door, het is nog 19 kilometer en onze dappere wandelaarster gaat dit op eigen kracht uitlopen. 

In de (stramme) benen dus en op naar Beuningen, de oplettende dagboek-lezer weet dat we nu via een smalle weg geleid worden met de ruim 44.000 wandelaars die nog in het parcours zijn, even opletten dus, voorzichtig inhalen door de berm en de van links naar rechts schietende snoepjes en water verzamelaars proberen te ontwijken.

Sjoerd heeft hier de rol van locomotief op zich genomen en baant zich een weg door de menigte met in zijn kielzog 3 puffende BON-wandelteam collega’s. Ook hier lopen we nog enigszins vlot door en kunnen we het verschijnsel ‘Sowieso’ bespreken.

Zoals in iedere studentenstad heeft ook de gemiddelde student in Nijmegen een eigen taaltje waarbij het veelvuldig gebruik van Sowieso opvalt, wat we ook gaan doen heren, sowieso bier of morgen starten ze weer hier, sowieso. Denk hierbij het enigszins zangerig accent wat tussen Limburgs en Brabants in zit en je hebt de juiste intonatie sowieso te pakken.

We komen aan in Beuningen, ook hier heeft men uitgepakt met veel boxen en talrijk publiek, wat een heerlijk feestje, het is bijna aantrekkelijk om aan te schuiven en het wandelen maar het wandelen te laten, maar helaas, contractuele verplichtingen met de sponsor maken dat dat niet kan (sowieso) en stoppen is al helemaal geen optie. Nou ja, of je moet Frank heten en grote trom slaan bij de Koetillers, dan mag het want dan heb je je sporen meer dan verdiend.

Beuningen uit via een smal landweggetje waar ik Zilker Ronald de Jong spot, hij is onderweg met een groep van zijn werkgever Justitie. Even verderop Monique van Maris (Bader) die staat te wachten op haar man Peter van Maris uit het Zilkse, Peet loopt de 40.

Ik zie hem later als ik richting camping fiets flink doorstappen in Weurt langs de “I Love Noordwijkerhout” tent van Wil Duivenvoorde, hij gaat het vandaag wel halen. Zilkers Henk van Steijn (40), Wim de Groot en Jannie vd Zalm (30) staan trouwens samen met Wil Duivenvoorde en echtgenote op camping Weurt en lopen nog steeds dapper hun rondjes mee!

We naderen Weurt en gaan via de sluis richting Nijmegen, eerst nog even een lekker saai industrieterreintje en dan de bruisende stad in. Sjoerd gaat van kop af, moegestreden besluit hij om het kop werk aan “die ouwe” over te laten. Ik voel me nog redelijk fit en start de diesel iets te enthousiast op waardoor ik Ronald, Jaap en Sjoerd al snel kwijt ben. Niets aan de hand, we vinden elkaar wel op de Wedren of zo.

Nijmegen ontploft, het feest is mega, de stad kolkt en het lijkt of heel Nederland hier langs de kant staat. Drag Queens strijden wie de mooiste is van het land, het zweet breekt mij aan alle kanten uit maar ik weet nou niet of het van de inspanning is of dat het angstzweet is..

Op het Faberplein bestel ik 4 ijskoude Radlertjes en wacht op mijn wandelmaten, een toast op een geslaagde dag volgt. Vlak voor de Wedren treft Sjoerd nog Mike Peschier, (zoon van Jack) die als militair meeloopt in een luchtmacht detachement. Hierna melden we ons snel af en fietsen naar de Jumbo, inkopen doen en dan de rust in.

De voeten branden in de schoenen, Jaap en Sjoerd hebben wat blaren opgelopen en we zijn nog in afwachting van Topper Jenny, die ondertussen met camping buurman Kees de laatste kilometers aan het afleggen is. Als ook zij heelhuids bij het Campertje verschijnt zonder extra blaren kijken we tevreden terug op een heerlijke wandeldag.

Ronald schuift de auto in, op weg naar de diploma-uitreiking, respect voor hem want uiteraard mag hij deze bijzondere bijeenkomst niet missen! Zijn lichaam (en dat is enorm lang) zal echter schreeuwen om rust dus we zijn benieuwd in welke staat hij vanavond terugkomt. Hoe dan ook wacht ons de 3e dag, de dag van Groesbeek, de 7 Heuvelenweg en het bezoek van de hoofdsponsor. Eerst maar herstellen, ik hoor bij het schrijven van dit stuk al veel gesnurk om mij heen…..

Statistieken van de smartwatch: 62.839 stappen, ruim 48 kilometers na een nachtrust van maar liefst 4.43u maar wel lekker 7.395 calorieën verbrand!

Dagboek (2): Dag 1 met de dag van Elst, de blauwe dinsdag.

Dagboek (1): Voorbereiden op de Vierdaagse 2019, Blik Op Nijmegen!

Tekst Piet en foto's Piet, Sjoerd, Jaap, Jenny, Ronald.