Afgelopen weekend werd de sportzaal van de Tijdelijke Schelft door de decorgroep van ODI weer omgebouwd tot theaterzaal. Het publiek kon genieten van het stuk over psychiatrie, 'Wij zijn zo gek nog niet'. Zaterdagavond werd er veel gelachen door het publiek, zondagmiddag waren de bezoekers iets meer ingetogen en werd er aandachtig geluisterd. Voor veel bezoekers waren het spel en de situaties heel herkenbaar. Uit reacties bleek dat...
de mensen vonden dat alles heel respectvol was neergezet. Reacties bezoekers: genoten en gelachen – duidelijke boodschap – tot tranen geroerd – geraakt – flink slikken en een traantje wegpinken – doorbreken van taboe – prachtige boodschap op het eind.
Patty Wardenaar-van Amsterdam (zelf werkzaam in de zorg) heeft dit stuk geschreven en geregisseerd. Dat was een hele klus met zoveel spelers. Wel 15 spelers vertolkten de cliënten, begeleiders en personeel.
Het stuk begon met de verwarde schizofrene zwerver (Alex Duivenvoorde) die de wereld wilde redden. Hij werd door de politie (Bernard vd Helm en Huub Duivenvoorde) opgepakt om alweer te worden opgenomen. Het bijbehorende lied Laat me, kwam heel direct over.
Daarna kwamen we steeds meer mensen met verschillende psychiatrische stoornissen tegen, allemaal vergroot neergezet. De anorex (José Broekhof) die haar eten verstopte, de narcist (Peter vd Berg) die het allemaal wel beter wist. De borderliner (Bianca Zonneveld) die zichzelf als slachtoffer zag en zichzelf kraste, de autist (Gerda Prins) die alles in statistieken zag.
De chronisch depressieveling (Annemieke Hoogeboom) die zoveel narigheid had meegemaakt, de bipolaire 'clown' (Annete de Zwart) die wel heel erg vrolijk was en de jongen met een psychose door de drugs (Hans Prins) die zo graag naar het concert wilde.
Ook het personeel: de strenge vervelende verpleegkundige (Helma vd Lans), de onzekere en klunzige stagiaire (Debby Janssens), de begeleider (Bertine Breunese) en de bijna overspannen psychiater (Jeroen Kortekaas) werden uitvergroot. De creatief therapeut (Petra den Engelsen) was zo zweverig dat we het raam moesten dicht houden. Zij zag in de zwartste tekening nog iets mysterieus positiefs en was heel mindful.
Het stuk eindigde met een serieuze boodschap over alle misstanden en stigma’s die rond psychiatrie de ronde doen. De techniek was weer in vertrouwde handen van Nico en Joke van Gijlswijk, terwijl Esmeralda vd Heijden souffleerde.
Het stuk gemist?
Er is nog een derde en vierde kans: Op zaterdagavond 10 juni om 20:00 uur en zondagmiddag 11 juni om 14:00 uur is het stuk nog te zien in het Poelhuys in Lisse. Voor reserveringen en info: www.toneelverenigingodi.nl en eventueel ook kaarten aan de zaal. Omdat er scènes inzitten die als schokkend kunnen worden ervaren is de aanbevolen leeftijd 18+.
