Rotary Challenge reisverslag team 'Rob2 for Gambia' (4): Van Marokko naar Mauritanië. (foto's)

is. Heel veel mensen moeten iedere dag, 7 dagen in de week en 365 dagen in het jaar knokken voor hun bestaan. Kansen zijn er niet voor iedereen. Soms moet je wat geluk hebben dat iemand je een steuntje in de rug geeft om een stap in de goede richting te kunnen maken.

De deelname aan deze Rotary Challenge is voor de mannen de ultieme gelegenheid om mensen, via de opbrengst aan het goede doel Stichting Scholenplan Gambia van de Challenge, een steuntje in de rug te geven. Wat is er niet mooier om talentvolle jonge meiden te laten studeren om de kansen te vergroten in hun leven.

Anderzijds is een rit in 24 dagen en door 8 landen van ruim 7400 kilometer, eerst door Europa en daarna dwars door Afrika, één groot avontuur. Gedreven, beleven en laten leven zijn de sleutelwoorden voor deze Noordwijkerhouters. Klik hier voor meer informatieachtergrond. 

Rob & Rob gaan ons achterblijvers middels een reisverslag met foto's via Blik Op Noordwijkerhout op de hoogte houden over hun belevenissen, tijdens de lange reis naar en hun verblijf voor het goede doel in Gambia.

Rotary Challenge reisverslag team 'Rob2 for Gambia'.

30-10 t-m 05-11-2022: Van Marokko naar Mauritanië. (foto's)

Zondag 30 oktober:
Een relatief korte rit van ruim 3 uur. Auto is nog steeds in topconditie (Garage Turnhout) ook van de opgelopen verwondingen geen last gehad. We kregen het bericht binnen dat Henk en Meindert definitief zijn gestrand. Er waren te veel onzekerheden mbt reparatie van hun auto.

Auto hebben ze met een berger naar Tanger/Tarifa gebracht. Daar wordt de auto door ANWB opgehaald. Zelf vliegen ze terug naar huis. Heel jammer. Leuke middag en avond gehad bij de (aangetrouwde) Marokkaanse familie van een Nederlandse vrouw. Eten, drinken, muziek een topavond gehad.

Maandag 31 oktober
Gisteren ging de tocht door de vruchtbare valleien van Ouarzazate. Mooie vergezichten. Ouarzazate is ook bekend van de filmindustrie. Heel veel films zijn hier en vooral in de omgeving opgenomen. Zagora is de autowerkplaats van de Parijs Dakar Rally.

Een paar auto’s van de groep hebben daar gebruik van gemaakt. De camping was “basic”, maar wel een heerlijk koud biertje gedronken op onze shirtsponsor PAAVO. Voor de eerste keer gekookt op ons gasbrandertje, warme worst en kippensoep.

Dinsdag 1 november
Langzamerhand komen we in een ritme en alles gaat steeds relaxter. De groep leert elkaar beter kennen, de gesprekken worden dieper en persoonlijker, maar vooral de ontspannen en ongedwongen sfeer met veel humor maakt dat iedereen zich prettig voelt in de groep. Het is iedere dag weer genieten van de rit, van de schitterende en wisselende vergezichten.

Op z’n tijd stoppen voor een bakkie koffie, tanken, eten, sanitaire stop, wisselen van bestuurder etc. In ons team van 3 auto’s gaat dat bijna vanzelf. De Zeeuwse meisjes voor, de tandartsen als 2e auto en wij volgen. Als overnachtingsplaats kwamen op de schitterende camping / hotel Borj Biramane terecht.Een heel gezellige avond gehad met heerlijk eten, lekker wijntje en Frans verraste ons met een heus mondharmonica concert.

Woensdag 2 november
We hadden gisteren een rit van ongeveer 600 km voor de boeg. Eerst richting kust en vervolgens weer zuidelijker langs de kust. De wegen zijn uitstekend, er is zichtbaar hard aan gewerkt de laatste jaren. Bij onze lunchstop werden we verrast met verse vis, de man een Dorade, heerlijk. En de prijs, niet te geloven, inclusief drankjes omgerekend €8 pp.

De route was voor de eerste keer wat eentonig, kale woestijn, je ziet geen enkel leven. Heel af en toe een kameel. Een bijzonder verschijnsel was de zeedamp die we in de verte zagen hangen en later inreden. Het was ineens 15° koeler (ook wel even lekker) We zouden op een camping overnachten, maar kregen door dat deze toch wel wat te “Spartaans” was. Al rijdende middels Booking.com een prima hotel in Icht geregeld.

Na het eten nog even naar de Mac Donalds voor een mc fleury. Voor de verandering een keer vroeg naar bed en heerlijk geslapen. Vanmorgen om 7 vertrokken voor een rit van ruim 8 uur naar Dakhla. Het is mistig, we reden zojuist bijna een paar kamelen om die zo maar uit de mist en uit het donker de snelweg over “sjokte”. Scheelde weinig maar ging net goed.

Donderdag 3 november
Nadat we de kamelen gisteren vroeg ternauwernood hebben kunnen ontwijken zijn we steeds zuidelijker gereden richting Dakhla. Een rit door vrij vlak woestijn landschap langs de kust. We hebben op dit moment 2 patiënten die aan de “dunne” zijn, heel vervelend, maar het is “all in the game”. We waren rond 16.00 u in Dakhla, Even daar een plaatselijke kapper bezocht om het “woeste” wat te fatsoeneren.

Ons team van 3 auto’s draait geweldig, de namen zijn wat verbasterd. De tandartsen Sjir en Jos, zijn omgedoopt in Sjors en Sjimmie, wij in Paulus ( de boskabouter) en Wout. Rian en Evelien zijn de (Zeeuwse) meiden. We beleven een fantastisch avontuur, een jongensdroom, we beseffen ook dat het het allemaal mogelijk is gemaakt door enerzijds onze sponsoren (heb ik gisteren genoemd) maar ook door alle lieve bijdragen van familie, vrienden, kennissen en vele anderen.

Heel veel dank daarvoor. Ik wil nog eens benadrukken dat de kosten van onze geneugten (eten, drinken, slapen etc.) voor eigen rekening zijn. Nu, 5 uur, in de morgen, op weg naar Mauritanië. Een rit van 5 uur. Zal lang wachten worden aan de grens.

Vrijdag 4 november
Vandaag 2 weken onderweg, gisteren een lesje geduld gehad bij de grensovergang van eerst Marokko naar een stukje niemandsland en een paar km verder de grens met Mauritanië. Er is geen enkel systeem te herkennen in de werkwijze van die grenslui. De één scant elektronisch de papieren, de ander likt nog eens aan z’n pen in schrijft alles op.

Vingerafdrukken, pasfoto’s worden gemaakt en ….. weer formulieren invullen. Onderling overleg, geduldig zijn, blijven lachen en het is onderhand 38°. Onbeschrijfelijk rotzooi van vuil en viezigheid overal, toiletten wil je echt niet zijn. Maar dan als je maar lang genoeg wacht ben je er door heen. We rijden Mauritanië in, achtergelaten autowrakken, afval, heel veel plastic, wachtende vrachtwagens, auto’s die ze bij ons op de autosloperij zouden weigeren. Wat een armoe.

Maar we rijden weer. We komen op een strandcamping, “very basic”. Gelukkig is er heel veel open ruimte voor toiletbezoek, even een zandheuveltje opzoeken en je hebt je eigen. Tentje opgezet, kwam er al snel achter, dat dat voor 2 personen het niet gaat worden. De “wout” heeft een heerlijk slaapplekje gevonden op de grond van wat ze hier een “restaurant” noemen.

Gewoon een groot zitkussen van de bank, daar het slaapmatje op en heerlijk slapen. Nog nooit zo’n grote slaapkamer gehad. De zonsopkomst was geweldig mooi, nu de komende 5 dagen Mauritanië door. We zijn lekker uitgerust we hebben er zin in.

Zaterdag 5 november
De dag begonnen met een briefing van de gids mbt de route. De keuze was door het zand of over de verharde weg. Het verstand heeft het gewonnen van de emotie. Auto moet heel blijven, geen risico’s, dus over de verharde weg. Nou ja…, ook in deze wegen zaten stukken waar niets van een verharding bleek. Gaten, kuilen en bulten, zandophopingen etc, kortom wegen met hindernissen.

Maar wat een armoede onderweg, door de wind versleten tenten, betonnen bouwvallen, autowrakken, in elkaar gezakte caravans. Als je even stopt, komen de kinderen als vliegen op de strond, op je af, bedelend om geld, snoep of balpennen. Geef je niets dan reageren ze zich af op je auto door erop te slaan of stenen te gooien. Bij een medisch veldhospitaal zijn de 1e hulpgoederen afgegeven. 

Als je dit allemaal ziet besef je pas echt in een wat bevoorrechte positie we in Nederland zitten. De rit was langer dan gepland, ruim 500 km gereden. Kwamen in donker aan op een camping direct aan het strand. Daar hebben we een extra rustdag. Gisterenavond wederzijdse een ongelukje gehad, in het donker liep ik een helling op.

Ik struikelde over een steen en kwam precies op de hechtingen van mijn arm terecht. Het bloede als een rund. Was bang dat de hechtingen los hadden gelaten. Gelukkig was dat niet het geval. Een klein beetje, maar daar is mee te leven. Geeft een stoer litteken. Vandaag bijkomen van de lange rit (en de val).

Eerdere reisverslagen:

25 t/m 29-10-2022: (3) Reis door Marokko met een klein ongelukkie.

25-10-2022: (2) Klaar voor de oversteek naar Afrika. (foto's)

21-10-2022: (1) De start van de 7400 km naar Gambia. (foto's)

22-09-2022: Rob Kool en Rob Arts nemen als 'Rob 2 for Gambia' deel aan de Rotary Challenge.