Hoe ist? Ja bèst! 'Terugblikje'.

Hoe ist? Ja bèst! Een blik met een knipoog op het dagelijkse leven in Noordwijkerhout!

Hoe ist? Ja bèst!  'Terugblikje'.
Ik kijk niet graag achterom. Wat achter ons ligt kunnen we toch niet meer veranderen. We kunnen er hoogstens mee leren omgaan en er van leren voor de toekomst.

Bovendien hoef ik ook niet over m’n schouder te kijken. Ik kan iedereen recht in de ogen kijken en ben niemand iets schuldig. Kortom, m’n gemoedsrust is volledig in balans en m’n nachtrusten zijn lang en zonder onderbrekingen.

Maar toch, zo aan het van het jaar, gaan je gedachten ongemerkt terug. Terug naar het einde van vorig jaar en hoe het afgelopen jaar zich heeft afgespeeld. Hoogte- en dieptepunten trekken als een film op je netvlies voorbij en je beleeft ze weer opnieuw; soms met een lach en soms geëmotioneerd.

Voor mij was een absoluut hoogtepunt dat ik op de jaarlijkse veteranenbijeenkomst een gedicht mocht voorlezen dat rechtstreeks uit m’n hart kwam. De evenementen in het hart van ons dorp en de initiatieven van ons gemeentebestuur om ons te betrekken bij de wederopbouw van ons dorpskern.

Dieptepunten waren er natuurlijk ook. Die zielige gescalpeerde Linden, de leegstand van winkelpanden, die ongezellige weekmarkt en die verkeersgevaarlijke situaties waarmee fietsers iedere dag worden geconfronteerd.

Toch word ik nog het meest triest van alle discussies over de opvang van vluchtelingen en het gebruik van sociale media. Waarom gebruik je de “vind ik leuk” knop als er niets leuk te vinden is. Blijf er van af of plaats gewoon een welgemeend berichtje. Vluchtelingen stop je niet stiekem weg of laat je via de achterdeur binnen en vervolgens weer verdwijnen.

Wij kunnen wel beter! Wij zijn een klein dorpje met een groot hart. Waar zwarte pieten nog welkom zijn, waar toeristen als vorsten worden onthaald, waar het bloemencorso het nationale nieuws haalt, waar de voedselbank een overschot heeft en waar de witte Kerk als straalt als nooit tevoren.

Zou het niet eens tijd worden dat onze nationale regering een klein blikje werpt op wat misschien wel exemplarisch is voor een landelijk beleid? We hebben een een overschot op onze begroting, de lokale criminaliteit ligt onder het landelijk gemiddelde, de lokale voetbalvereniging strijdt mee om de landelijke beker en de verschillen van inzicht onder de burgers worden opgeslokt door de hang naar saamhorigheid.

Zo wil ik me 2015 herinneren en zo wil ik vooral 2016 beginnen. Oh ja, vuurwerk afsteken? Denk aan je vingers, maar vooral ook aan de huisdieren.

Hoe is het? Ja bèst, want mijn blik staat alweer op het nieuwe jaar gericht!

RUUD