Column Egbert van der Weide: 'Verhuiskoorts'.

zal op woensdagmorgen zijn nieuwe column hier op BON te lezen zijn, wij wensen u veel leesplezier. Alle columns worden verzameld en zijn terug te lezen zijn via "uitgelicht" aan de linkerkant van het scherm of klik hier.

Column 04-05-2016: Egbert van der Weide > 'Verhuiskoorts'.
Er waart een virus rond in de familie Van der Weide. De verhuiskoorts heeft toegeslagen. Drie van onze vier kinderen veranderen van woonstee, dit voorjaar. Dat is goed voor de economie. Er moet van alles worden aangeschaft: vloeren, gordijnen, verf, meubels, witgoed. De middenstand vaart er wel bij en onze premier wordt er gelukkig van.

Ik haast me om te zeggen dat ikzelf vooralsnog geen plannen koester in die richting. Ik moet er niet aan denken: ik ben te vaak verhuisd om het leuk te vinden. Dominees verhuizen nogal eens, uit de aard van hun beroep. Daar ligt deels een roeping aan ten grondslag, en deels heeft het te maken met zakelijke overwegingen.

Fameus is dit verhaal: ooit werd er aangebeld bij een dominee. Het zoontje deed open, en op de vraag of z’n ouders thuis waren antwoordde hij: m’n vader heeft een beroep, hij is aan het bidden of hij wel of niet moet gaan. Mijn moeder is boven, de koffers aan het inpakken…

De eerste keer dat ik verhuisde, was dat in m’n eentje. Toen twee keer met z’n tweeën, één keer met z’n bijna-drieën, één keer met z’n nog-maar-net-zessen, vervolgens nog een keer met z’n zessen, en de laatste keer met z’n vijven. Het lijken de 10 kleine negertjes wel. Want als we nog eens verhuizen, zal dat weer met z’n tweeën zijn.

Ach, het is de natuurlijke loop der dingen. Maar plannen hebben we niet. M’n hoofd ziet op tegen al dat geregel, en m’n lijf verdraagt al dat gesjouw en geploeter niet meer zo goed. Dus volsta ik in deze verhuisgolf met wat gepaste hulp. En dan nog zal ik blij zijn als straks iedereen op zijn of haar plek zit.

Want er kan van alles misgaan bij zo’n verhuizing, hebben we gemerkt. Geen toilet bijvoorbeeld, en drie weken lang naar het gemeentehuis moeten bij hoge nood. Of neem die mensen die naar Noordwijk verhuisden. Alles ingeladen, zij alvast naar het nieuwe huis. De verhuiswagen kwam maar niet opdagen.

Uit ellende een nacht in een hotel geslapen. De volgende morgen maar eens naar het verhuisbedrijf gebeld. Wat bleek: het Noordwijk waar de verhuizers heen waren gereden, lag in Groningen…

EH van der Weide